قانون روابط موجر و مستاجر جهانگیر منصور

توضیحات

قانون روابط موجر و مستاجر جهانگیر منصور

وضع و اجرای قانون، پیش نیاز اصلی برقراری نظم، امنیت و عدالت در یک جامعه است. در نظام قضایی حاکم، جهل به قانون رافع مسئولیت نبوده و همواره چنین فرض می‌شود که، تمام افراد جامعه، از همه احکام و قوانین، آگاهی دارند.

نهاد اجاره و متعاقباً روابط مؤجرومستأجر، از جمله موضوعاتی است که کم و بیش با زندگی روزمره افراد جامعه عجین شده است و بالتبع در نظام حقوقی ما از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.

هر چند مبانی عقد اجاره در قانون مدنی بیان شده است؛ ولیکن خصوص و جزئیات آن و همچنین حقوقی از جمه حق کسب و پیشه و حق سرقفلی، در قانون خاص روابط مؤجرومستأجر پیش بینی شده است.

قانون روابط مؤجرومستأجر در چندین دوره قانون‌گذاری وضع گردیده است که حاصل آن، قانون روابط مصوب 1356، قانون روابط  مصوب 1362 و قانون روابط مصوب 1376 می‌‌باشد که هر سه قانون به قوت خود باقی بوده و مقررات هر قانون با توجه به تاریخ انعقاد قرارداد اجاره، لازم الاجراست.

 ویژگیهای قانون روابط مؤجر و مستأجر جهانگیر منصور:

– گردآوری و تدوین متن صحیح و منقح شده قانون روابط مؤجرومستأجر 1356، 1362 و 1376؛

– اِعمال آخرین اصلاحات و الحاقات؛

– ذکر مواد مرتبط از قانون مدنی؛

– بیان قوانین و آیین نامه های مرتبط از جمله: آیین نامه اجرایی ماده 29 قانون روابط مؤجرومستأجر 1356، آیین نامه اجرایی ماده 29 قانون روابط مؤجرومستأجر 1376، لایحه قانونی نحوه تخلیه ساختمان‌های استیجاری به وسیله وزارت‌خانه ها و شرکت‌ها و سازمان‌های دولتی، لایحه قانونی واگذاری و تخلیه اماکن و محل‌ها در فرودگاه‌های کشور، قانون محل مطب پزشکان، قانون تملک آپارتمان‌ها به همراه آیین نامه اجرایی آن و غیره.

– بیان اهم آرای وحدت رویه هیأت عمومی دیوان عالی کشور، نظریات مشورتی اداره حقوقی قوه قضاییه و نظریات شورای نگهبان، در پایان کتاب.