طرز رفتار یک وکیل دادگستری (تعلیم و تعلم): دامنه علم وسعتی دارد بیش از توان یک انسان ، انسان اگر صدها سال عمر که کند، نه تنها قادر نیست که تمامی علوم را بیاموزد بلکه به پایان مسائل علمی در پیش گرفته نیز نخواهد رسید جهان ،متحول هر روز به علومی گسترده تر نیاز دارد و در هر علم حادثه ای جدید مسئله ای نوین را همراه می آورد که دانایان ناگزیر باید برای آن پاسخی بیابند.

وکالت نیز علم است وکیل دادگستری هر چه بداند همکارانی بیش از او می دانند و به یقین همکارانی نیز به قدر او نمیدانند وکیل باید از داناتران فراگیرد و به آنان که کمتر میدانند تعلیم دهد وکیل با جامعه وکلای دادگستری یا سقوط میکند و یا بالا میرود اهانت به همکاری که او را متهم به ندانستن می کنند اهانت به تمامی وکلای دادگستری است.

داناتران نباید از دانایی بسیار خود مغرور شوند آنها نیز آنچه میدانند از اساتید خود آموخته اند و آنان که برای دانستن به همکاران داناتر از خود روی می آورند نباید خود را حقیر بنگرند غرور و حقارت در تعلیم و تعلم جایگاهی ندارد عالم مطلق به معلم و متعلم یکسان پاداش میدهد و جهانی از برکات علم بهره مند میشود وکیل دادگستری نباید خود را از این برکات محروم سازد.

به وظیفه تبدیل میشود بر ذمه وکیلی که آموزش علمی و عملی وکلای آینده را به او میسپارند و نیز وظیفه است برای متقاضی حرفه وکالت، که تا نیاموزد شایسته وکالت دادگستری نخواهد شد جامعه وکالت عذر قصور در انجام این وظیفه را نمی پذیرد اگر وکلای تازه وارد به میدان ،وکالت راه دفاع از حق را نشناسند و حقوق ستمدیده ای به سبب جهل وکیل تباه شود. معلم و متعلّم و جامعه وکالت همه مسئولند و معاقب.

نتیجه آنکه وکیل قداست تعلیم و تعلم را فراموش نکند.