توضیحات
در چند سال اخیر ساخت جزایر مصنوعی در خلیج فارس و دریای خزر توسط برخی از دولت های ساحلی بسیار مرسوم گشته است. احداث جزایر در خلیج فارس باعث پیامدهای زیست محیطی از جمله: تاخیر در مبادله آب، خشک شدن مناطقی از خلیج فارس، نابودی زیستگاه‌های لاک‌پشت‌ها و از بین رفتن جنگل‌های حرا شده است. همچنین تاسیس جزایر مصنوعی در دریای خزر موجب تبعات زیست محیطی مثل اختلال در الگوی آب دریای خزر، از بین رفتن ماهیان خاویاری و فک های خزری، نابودی موجودات بسترزی، ایجاد ذرات معلق و خش افتادن بر پوست آبزیان گشته است.
در کتاب جزایر مصنوعی در خلیج فارس و دریای خزر از منظر حقوق بین الملل دریاها و محیط زیست نتیجه حاصل از این پژوهش که به روش توصیفی و تحلیل در اسناد بین المللی نگاشته شده، نشان داد اگرچه ایجاد جزایر مصنوعی در خلیج فارس و دریای خزر از منظر حقوق بین الملل دریاها مشروعیت دارد اما دولت های سازنده‌ی جزایر مصنوعی باید هنگام احداث آنها، مسائل زیست محیطی و حقوق کشورهای همسایه‌ی خود را رعایت نمایند. وجود آثار و خسارات زیست محیطی ناشی از ایجاد جزایر مصنوعی موجب گشته تا برخی دولت ها مثل ایران به سازمان ملل متحد اعتراض و یا امثال مالزی و هلند در دیوان داوری و دادگاه بین المللی حقوق دریاها، طرح دعوی نمایند که رای دادگاه مذکور در دعوای مالزی علیه سنگاپور چنین اذعان می‌دارد: «دولت‌ها باید نگرانی‌های زیست‌محیطی دیگر دولت‌ها را از طریق اصل همکاری، اصل تدابیر احتیاطی پیش از عمل و اصل انتشار داده‌ها مورد توجه قرار داده تا مسئولیت بین المللی بر آنها مترتب نگردد».
لازم به قید می باشد چنانچه مسئولیت بین المللی دولت آلوده‌کننده‌ی دریا به واسطه ساخت جزایر مصنوعی تحقق یابد و به آن دولت منتسب گردد، دولت ناقض تعهد ملزم به جبران خسارت می‌باشد. عهدنامه حقوق دریاها 1982 برای حل و فصل اختلافات بین المللی هم شیوه‌های اجباری حل اختلافات مثل: دادگاه بین المللی حقوق دریاها، دیوان بین المللی دادگستری، دیوان داوری و دیوان داوری خاص را مطمح نظر قرار داده است
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.